نفس مامان و بابا...مهران

هزار الله اکبر بهت گل پسر! یه لحظه آروم نمیگیری...از لباسشویی میری بالا میری روی کابینت...جاقاشقی رو دست میزنی،ست چاقوهای مامان خطرناکن عزیزدلم؛خیلیییییییی خطرناکن.کشوی لوازم آشپزخونه مو با اینکه دستگیره ندارن باز میکنی و هرچی به دستت میاد رو پرت میکنی...حالا میخواد کفگیر و قاشق چوبی باشه یا گوشتکوب و گردو شکن...دیگه اینا رو کجا قایم کنم مامان جون؟ در کابینتا همه قفل کابینت داره و بسته هستن ...میری انقدر در کابینت رو میکشی تا دستت رد بشه و برسه به لیوانای توی کابینت که قفله و بیاریشون بیرون و آب بخوری...یکی از کابینتها رو  عمدا باز گذاشتم برات، تو هم که روزی ده بار کاسه بشقابها رو میاری بیرون و پخش میکنی کف آشپزخونه..! پشت مبلامو...

گل پسرم میدونم از اینکه هنوز حرف نمیزنی خیلی اذیت میشی مامان جون، میبینم که خیلی حرفا داری که بگی ولی نمیتونی. اما آخه یه ذره تلاش هم نمیکنی براش...هرچی میخوای تعریف کنی برامون یا تلفنی وقتی درددل میکنی با همه، فقط میگی... دددد دد ددددددددد د ددددد دددد دد! من که کامل متوجه میشم مامان جون ولی بقیه چه کنن؟ تازگیا فهمیدم علت تک تک جیغایی که میکشی به خاطر اینکه یه لحظه آغوش گرم و محبت کم میاری نفسم.برای همینه که روزی صدهزاربار به آغوش میکشم تو رو و تمام آرامش دنیا رو یکجا جمع میکنم و تقدیمت میکنم مامان جون. تو هم آروم میشی و میری دنبال بازی و اکتشاف و خرابکاریهات...:)))) زندگی ما تا قبل تو چه رنگی بود؟ چه طعمی بود؟ چه عطری داشت؟ ه...

اصلا من نمیدونم چرا تا همه کارهام طبق برنامه ریزی پیش میره و همه چی خوبه ، یه عامل خارجی باعث بهم خوردن همه چی میشه...مث چی؟ اگه گفتی؟ ...بله...سرماخوردگی!!! نمیدونم ما که همش توی خونه بودیم و به خاطر آلودگی شدید هوا ترجیح میدادیم از هوای کمتر کثیف خونه خودمون نفس بکشیم چی شد که یهو گیر این ویروسای نامرد افتادیم. از کجا اومدن خونه ما و پریدن تو بدن پسر کوچولوی خونه مون و ...باز روز از نو و روزی از نو!! آبریزش و عطسه ، تب های روزانه و شبانه، سرفه و نفس تنگی و خس خس سینه....بیخوابی های  مامان بهنوش بیچاره و بی قراری های شبونه مهران خان و کتوتیفن و آزیترومایسین و دکسترومتورفان و اسپری سالبوتامول!!! آخه به کدامی...